πιστήμονες από τις ΗΠΑ ανακάλυψαν πως ένα γονίδιο ευθύνεται για την ασίγαστη ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να ξυπνούν στις 2 το πρωί για να φάνε.
Όταν αυτό το γονίδιο, που ονομάζεται PER1, είναι ελαττωματικό, απορυθμίζεται ο φυσικός μηχανισμός που συγχρονίζει τον κύκλο του ύπνου και της διατροφής και έτσι πρέπει κάποιος να φάει την ώρα που φυσιολογικά θα έπρεπε να κοιμάται.
Όταν αυτό το γονίδιο, που ονομάζεται PER1, είναι ελαττωματικό, απορυθμίζεται ο φυσικός μηχανισμός που συγχρονίζει τον κύκλο του ύπνου και της διατροφής και έτσι πρέπει κάποιος να φάει την ώρα που φυσιολογικά θα έπρεπε να κοιμάται.
Η ανάγκη αυτή αποτελεί το επονομαζόμενο σύνδρομο νυκτερινής υπερφαγίας, το οποίο διαταράσσει τον ύπνο και οδηγεί σε υπερκατανάλωση φαγητού και αύξηση του σωματικού βάρους.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Cell Reports» επιστήμονες από το Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών Salk, στην Λα Γιόλα της Καλιφόρνια, αποφάσισαν να μελετήσουν ποντίκια με δύο συγγενή γονίδια της πείνας (τα PER1 και PER2), επειδή προγενέστερες μελέτες υποδήλωσαν πως ίσως εμπλέκονται και στον ύπνο.
Όπως διαπίστωσαν, όταν ήταν ελαττωματικό (απενεργοποιημένο) το PER2, τα ποντίκια έμπαιναν για ύπνο πιο νωρίς από το συνηθισμένο.
Όταν, όμως, ήταν απενεργοποιημένο το PER1, άλλαζε άρδην η διατροφική συμπεριφορά τους, με αποτέλεσμα να τρώνε τις ώρες που θα έπρεπε να κοιμούνται.
«Επί δεκαετίες το σύνδρομο νυχτερινής υπερφαγίας απορριπτόταν από τους επιστήμονες ως κάτι φανταστικό», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σατσιντανάντα Πάντα. Πάντα, αναπληρωτής καθηγητής Βιολογίας στο Salk. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι όχι μόνο είναι αληθινό, αλλά μπορεί να έχει γενετική αιτιολογία».
Στη συνέχεια της έρευνάς τους, ο δρ Πάντα και οι συνεργάτες του έπαψαν να έχουν στη διάθεση των ποντικιών φαγητό όλο το 24ωρο και άρχισαν να τα ταΐζουν μόνο τις φυσιολογικές ώρες.
Αυτό γινόταν επί 10 εβδομάδες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο όλα τα ποντίκια – ακόμα και όσα ήταν φορείς του ελαττωματικού PER1 – διατήρησαν φυσιολογικό το σωματικό βάρος τους.
Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η αύξηση του βάρους εξαιτίας των νυχτερινών «επιδρομών» στο φαγητό, οφειλόταν αποκλειστικά στις «επιδρομές» αυτές και όχι σε κάποιον άλλο «κρυφό» μεταβολικό παράγοντα, τόνισαν οι ερευνητές.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Cell Reports» επιστήμονες από το Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών Salk, στην Λα Γιόλα της Καλιφόρνια, αποφάσισαν να μελετήσουν ποντίκια με δύο συγγενή γονίδια της πείνας (τα PER1 και PER2), επειδή προγενέστερες μελέτες υποδήλωσαν πως ίσως εμπλέκονται και στον ύπνο.
Όπως διαπίστωσαν, όταν ήταν ελαττωματικό (απενεργοποιημένο) το PER2, τα ποντίκια έμπαιναν για ύπνο πιο νωρίς από το συνηθισμένο.
Όταν, όμως, ήταν απενεργοποιημένο το PER1, άλλαζε άρδην η διατροφική συμπεριφορά τους, με αποτέλεσμα να τρώνε τις ώρες που θα έπρεπε να κοιμούνται.
«Επί δεκαετίες το σύνδρομο νυχτερινής υπερφαγίας απορριπτόταν από τους επιστήμονες ως κάτι φανταστικό», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σατσιντανάντα Πάντα. Πάντα, αναπληρωτής καθηγητής Βιολογίας στο Salk. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι όχι μόνο είναι αληθινό, αλλά μπορεί να έχει γενετική αιτιολογία».
Στη συνέχεια της έρευνάς τους, ο δρ Πάντα και οι συνεργάτες του έπαψαν να έχουν στη διάθεση των ποντικιών φαγητό όλο το 24ωρο και άρχισαν να τα ταΐζουν μόνο τις φυσιολογικές ώρες.
Αυτό γινόταν επί 10 εβδομάδες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο όλα τα ποντίκια – ακόμα και όσα ήταν φορείς του ελαττωματικού PER1 – διατήρησαν φυσιολογικό το σωματικό βάρος τους.
Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η αύξηση του βάρους εξαιτίας των νυχτερινών «επιδρομών» στο φαγητό, οφειλόταν αποκλειστικά στις «επιδρομές» αυτές και όχι σε κάποιον άλλο «κρυφό» μεταβολικό παράγοντα, τόνισαν οι ερευνητές.
Πηγή : Web Only
