

Πολλές φορές όταν κάποιοι απευθύνονται σε μένα με σκοπό να τους βοηθήσω να χάσουν βάρος το πρώτο που θα κάνω είναι να τους δείξω μια εικόνα και να τους ρωτήσω να βλέπουν κάτι.

Οι περισσότεροι έχουν την ιδία αντίδραση, ένα χαμόγελο αμηχανίας. Ύστερα από αυτό τους εξηγώ ότι δεν πρέπει να βάλουμε κάποιο συγκεκριμένο βάρος ή κάποιο συγκεκριμένο ρυθμό απώλειας βάρους ως στόχο. Φυσικά αυτό που βλέπω είναι σαν να τους γκρεμίζω ένα κόσμο κάτω από τα πόδια τους.
Όταν δε τους πω πως πιστεύω ότι το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να κάνουμε δίαιτα, με αυτή την έννοια της πείνας και της στέρησης, νομίζω ότι έχω βγάλει κεραίες και βλέπουν κάποιο UFO μπροστά τους.
Πραγματικά δεν είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να γκρεμίζουν τα όνειρα των ανθρώπων αλλά, θέλω να τους ταρακουνήσω για να καταλάβουν ότι το φαινόμενο της παχυσαρκίας δεν λύνεται με μία δίαιτα για 2-3 μήνες ή 1-2 χρόνια ούτε με το να μη φάμε ξανά την αγαπημένη μας μακαρονάδα ή να μη βγούμε με τους φίλους μας για ποτά ή στην αγαπημένη μας ταβέρνα. Θέλει επιμονή, γνώση, καθοδήγηση και χρόνο…
Προσπαθώ να εξηγήσω ότι τα παραπάνω κιλά δεν ήρθαν επειδή φάγαμε περισσότερο τα Χριστούγεννα ή επειδή χάσαμε μια προπόνηση στο γυμναστήριο την προηγούμενη εβδομάδα. Το φαινόμενο της παχυσαρκίας είναι πολυπαραγοντικό. Και φυσικά η αντιμετώπιση του πρέπει να είναι τέτοια…
Πριν περίπου 8 χρόνια (στη σχολή ακόμα) είχα δει κάποια στατιστικά στοιχεία και είχα απογοητευτεί, 10% των ανθρώπων που ξεκινούσαν μια προσπάθεια να χάσουν βάρος κατάφερναν να το χάσουν… και από αυτούς το 10% να διατηρήσει έστω την μισή απώλεια σε βάθος 5ετίας. Με απλά λόγιο περίπου 1 στους 100!!
Την προηγούμενη εβδομάδα είδα μια νέα μελέτη στο American Journal of public health στην οποία μελέτησαν 278,982 συμμετέχοντες για 10 χρόνια (2004-2014) τα αποτελέσματα είναι ακόμα χειρότερα με αυτά που υπήρχαν 8 χρόνια πριν. Σε παχύσαρκους άντρες 1 στους 210 κατάφερε να απαλλαγεί από τα κιλά τους και στις γυναίκες 1 στις 124, όταν μιλάμε για κλινική παχυσαρκία αυτό το νούμερο εκτοξευόταν για τους άντρες σε 1 στους 1290 και για τις γυναίκες σε 1 στις 677.
Στα θετικά της μελέτης ήταν ότι παρόλο που ήταν αρκετά δύσκολο το να φτάσει κάποιος σε ένα φυσιολογικό βάρος, το να χάσει 5 ή 10% ήταν εφικτό και είχε και σημαντικά οφέλη για την υγεία του.
Όλα αυτά τα στοιχεία μας δείχνουν ότι κάτι κάνουμε λάθος.. Στην πραγματικότητα δεν κάνουμε (αλλάζουμε) δίαιτα, απλά περιορίζουμε το φαγητό μας.
Η Δίαιτα σαν λέξη είναι άκρως παρεξηγημένη, δίαιτα είναι ο τρόπος ζωής μας και όχι η στέρηση της τροφής
Ο όρος τρόπος ζωής δεν έχει να κάνει μόνο με την κατανάλωση φαγητού αλλά με όλη μας τη ζωή! Αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε!
Όταν βλέπουμε μια δίαιτα πριν αποφασίσουμε αν θα την κάνουμε πρέπει να δούμε για πόσο καιρό θα μπορούμε να την τηρήσουμε. Η καλύτερη δίαιτα είναι αυτή που δεν νιώθουμε ότι κάνουμε δίαιτα και θα μπορούμε να τη κάνουμε για πάντα.
Δεν πρέπει να βάζουμε μεγάλους και δύσκολους στόχους, μικρούς στόχους κάθε φορά και να τους προσαρμόζουμε ανάλογα. Παράνοια είναι να κάνεις ότι έκανες περιμένοντας να έχεις διαφορετικό αποτέλεσμα… μια από τις αγαπημένες μου φράσεις που στην περίπτωση της δίαιτας ταιριάζει απόλυτα.
ΥΓ: η λέξη δίαιτα στον τίτλο είναι σε εισαγωγικά γιατί σύμφωνα με αυτά που είπαμε κανένας που απλά θέλει να χάσει βάρος δεν κάνει σωστή δίαιτα.
- παχυσαρκία
- δίαιτα
- κιλά